Chiropraxie

Chiropraxie is een behandelmethode die zich betrekt tot het vaststellen, behandelen en voorkomen van neuro-musculaire aandoeningen. Centraal in de chiropraxie staat de neurologie. Volgens de chiropraxie besturen de zenuwen alle processen binnen het dierlijk lichaam, er wordt aangenomen dat er wanneer binnen deze processen iets fout gaat, de oorzaak vaak terug te vinden is binnen het zenuwstelsel. Deze abnormaliteiten kunnen zowel mechanisch (spier- en gewrichtspijn) als systemisch zijn (spijsvertering, astma, zicht en gehoor aandoeningen, enz). Chripractoren behandelen gewrichten overal in het lichaam om de oorzaak van mechanische problemen aan te pakken. Wanneer er sprake is van neurologische betrekking (vb. tintelingen in de vingers, scherpe pijn scheuten langs de achterkant van het been, ...) word de aandacht meer gevestigd op de wervelkolom. Behandelingsmethoden binnen de chiropractie zijn vooral de manipulatie van gewrichten, behandeling van spieren (waaronder massage, cross-friction, Post Isometric Relaxation, ...), rehabilitatie door versterkende lichamelijke oefeningen (zoals bij de fysiotherapeut)en daarnaast advies over de algemene gezondheid zowel als voedingsadvies en mentale ondersteuning.
Het beroep wordt doorgaans aanschouwd als complementair en alternatieve geneeskunde. Op veel vlakken is er binnen de chiropraxie nog niet voldoende onderzoek verricht om medisch gezien gelijk te staan met artsen. Een voorbeeld hiervan is dat niet elke astmapatiënt even veel van chiropraxie zal baten en men weet niet waarom. Vanwege het tekort aan hard medisch bewijs wordt de chiropraxie binnen de Benelux vaak niet serieus genomen en te vaak pas als laatste toevluchtsoord overwogen.
Dit beroep werd in 1892 in de verenigde staten ontwikkeld. De chiropractoren in de V.S. vertegenwoordigen de grootste groep binnen de alternatieve geneeskunde en het is het grootse medisch beroep na artsen en tandartsen. Het woord 'chiropraxie' is afgeleid van het Griekse woord 'cheir' (hand) en 'prattein' (beoefenen). Het betekent dus: met de hand beoefenen (ook genoemd: manueel; van het latijn manus = hand).
Chiropraxie wordt niet aan Nederlandse en Belgische universiteiten gedoceerd, is geen medisch specialisme en hoort in deze landen bij de non-conventionele of alternatieve geneeswijze.

Holistische manuele therapie

Anders dan de gewone manuele therapie is chiropraxie een holistische manuele therapie. Holistische therapieën richten zich op de mens in zijn totaliteit en niet zozeer op een afzonderlijke aandoening (het Griekse ’holos’ betekent ‘geheel’).
De chiropraxie stelt bepaalde ziekten en aandoeningen te kunnen genezen en te kunnen voorkomen. Een goede chiropractor staat open voor de reguliere gezondheidszorg en zal mensen niet snel ontraden zich ook te laten behandelen door een reguliere arts of deskundige. Chiropraxie is er op gericht de gehele gezondheid van de mens te bevorderen, te herstellen en te ondersteunen door opheffing van de dysfuncties (subluxaties) van het zenuwstelsel. Dit doet men via gedoseerde mechanische impulsen. De chiropraxie houdt zich bezig met diagnose, behandeling en preventie van stoornissen aan het bewegingsapparaat en de effecten ervan op het functioneren van het zenuwstelsel en de hele gezondheid. In de chiropraxie ligt de nadruk op de manuele handeling, inclusief correcties van de ruggenwervels in de wervelkolom. De chiropraxie stelt dat, door zo'n behandeling aan de wervelkolom deze zijn normale functie terugkrijgt en bepaalde aandoeningen op deze manier kunnen worden bestreden. Een kenmerk vanaf het ontstaan van de chiropraxie is dat het geen gebruik maakt van medicijnen, operatieve ingrepen en/of bestraling. De grondlegger van de chiropraxie heeft deze zaken bewust niet willen gebruiken.

Geschiedenis

In de geschiedenis vindt men bij vele volken behandelingswijzen die betrekking hebben op de wervelkolom. Door veranderde inzichten binnen de neurologie in de tweede helft van de 19e eeuw ontstond bij artsen meer belangstelling voor de resultaten van deze manuele handelingen. In de Verenigde Staten werden deze therapieën aanvankelijk vooral buiten de reguliere geneeskunde toegepast. Op deze wijze kon de chiropraxie ontstaan. Dit gold ook voor osteopathie, waarvan A. Still (1828 – 1917) de grondlegger is.
De grondlegger van de chiropraxie is de in Canada geboren Daniel David Palmer (1844-1913). Zijn theorie is gebaseerd op die van Hippocrates, de 'Vader van de geneeskunde', namelijk dat de oorzaak van ziekten in de wervelkolom gezocht kan worden. De wervelkolom beschermt het ruggenmerg, dat samen met de hersenen het centrale zenuwstelsel vormt. Indien zich in de wervelkolom functiestoornissen voordoen, dan ontstaan er, zo stelde Palmer, ook storingen in de doorstroming van de zenuwimpulsen door het ruggenmerg en de daaruit aftakkende zenuwen. Door deze functiestoornissen in de wervelkolom op te heffen, kunnen zenuwimpulsen onbelemmerd hun doel bereiken, waardoor organen en weefsels goed kunnen functioneren. Palmer bracht deze overtuiging in praktijk en stelde zijn filosofie en geneeswijze in 1895 op schrift. In 1897 richtte hij in Iowa de 'Palmer school of chiropractic' op.
Leerlingen van D.D. Palmer stichtten vervolgens hun eigen scholen. Palmers zoon, B.J. Palmer, stichtte in Davenport, Iowa ook een eigen school onder de naam "Palmer College". De basisfilosofie van deze school was, dat alleen manuele behandeling van de wervelkolom, zonder aanwending van andere therapievormen, afdoende was voor de behandeling van de patiënten. Zo ontstonden de "straights" en de "mixers", die ook nog andere therapievormen gebruikten. Palmer junior verenigde "straights" in de in 1930 opgerichte International Chiropractors Association (ICA). De 'mixers' verenigden zich in de grotere American Chiropractic Assoiation (ACA). De 'mixers' gaven naast de therapie ook voedingsadviezen, fysiotherapeutische instructies zoals oefeningen en massage.